داوری فخر رازی درباره برتری حضرت علی(علیه‌السلام)

فخر رازی ذیل آیه مورد بحث می‏گوید:

در ری» مردی بود به نام محمود بن حسن حمّصی که آموزگار دوازده امامی‏ها بود و می‏پنداشت که علی» از همه انبیا(علیهم‌السلام) غیر از حضرت محمدصلی الله علیه و آله و سلم برتر است و چنین استدلال می‏کرد:

آنچه بر این مدّعا دلالت می‏کند قول خداوند است که فرمود: (وأنفُسَنا وأنفُسَکُم). مراد از (أنفُسَنا) خود پیامبر نیست، زیرا انسان خودش را دعوت نمی‏کند، بلکه غیر خودش مراد است و بر اساس اجماع، وی علی» است، پس آیه دلالت دارد که علی» نفس» و خود» حضرت پیامبر است. البته نمی‏تواند مراد این باشد که وی عین اوست، پس مراد آن است که مانند اوست.

این عموم [همانندی] در جهت نبوت و فضل تخصیص خورده است، زیرا اجماع داریم که علی» پیامبر نبود و نیز پیامبر از ایشان افضل بود؛ ولی عموم همانندی در غیر این دو مورد باقی می‏ماند. سپس اجماع داریم که پیامبر اکرم از سایر پیامبران برتر است، از این‏رو حضرت علی» از همه پیامبران برتر است.

روایتی که می‏گوید: هرکه می‏خواهد آدم را در علمش، نوح را در اطاعتش، ابراهیم را خلّتش، موسی را در هیبتش و عیسی را در پاکیش ببیند، به علی» بنگرد، استدلال به این آیه را تأیید می‏کند.

دیگر شیعیان از قدیم با این آیه استدلال می‏کنند که حضرت علی مانند خود حضرت محمد است، مگر در اموری که با دلیل استثنا شده است، پس پیامبر اکرم از همه صحابه برتر بوده است، بنابراین حضرت علی از همه صحابه برتر است. این بود عقیده شیعه.

پاسخ [به محمود بن حسن حمّصی]: همان طور که اجماع داریم که حضرت محمد از حضرت علی» افضل است، همچنین اجماع داریم که پیامبر از غیر پیامبر برتر است، بنابراین همان‏گونه که ظاهر آیه درباره محمدصلی الله علیه و آله و سلم تخصیص خورده، درباره سایر پیامبران نیز تخصیص خورده است.(فخر رازی ، مج4، ج8، ص 89 ـ 90. )

در پاسخ فخر رازی باید گفت که افزون بر روایاتی که از مجموع آن‏ها برتری وجود مبارک امیرمؤمنان(علیه‌السلام) از سایر انبیا(علیهم‌السلام) استنباط می‏شود و بیان می‏کنند که فضایل همه انبیا(علیهم‌السلام) را وجود مبارک امیرمؤمنان(علیه‌السلام) یکجا داراست مانند آنکه وجود مبارک رسول خداصلی الله علیه و آله و سلم درباره حضرت امیرمؤمنان(علیه‌السلام) فرمود: من أراد أن ینظر إلی آدم فی علمه و إلی نوح فی طاعته و إلی إبراهیم فی خلّته و إلی موسی فی هیبته و إلی عیسی فی صفوته، فلینظر إلی علی بن أبی طالب(علیه‌السلام)شاهد دیگر بر برتری وی بر پیامبران پیشین(علیهم‌السلام) آن است که اولاً مقام و منزلت هر پیامبری در حدّ کتاب آسمانی اوست؛ و قرآن کریم نه تنها مصدّق تورات و انجیل و صحف انبیای سلف است، بلکه بر آن‏ها هیمنه، سلطه و سیطره دارد: (وأنزَلنا إلَیکَ الکِتابَ بِالحَقِّ مُصَدِّقاً لِما بَینَ یَدَیهِ مِنَ الکِتابِ ومُهَیمِناً عَلَیه) ثانیاً براساس حدیث ثقلین، همه اهل بیت(علیهم‌السلام) به ویژه وجود مبارک امیرمؤمنان(علیه‌السلام) در همه درجات معنوی در ردیف قرآن کریم‏اند و حقیقتی در قرآن نیست که اهل بیت(علیهم‌السلام) به آن نرسیده باشند، چنان که اهل بیت(علیهم‌السلام) نیز کمالی ندارند که قرآن کریم فاقد آن باشد، وگرنه جدایی قرآن و عترت لازم می‏آید، درحالی که معیّت قرآن و عترت تا حوض کوثر، به این معناست که در عالم ظاهر، برزخ، قیامت کبرا و در همه درجات طولی، هیچ درجه‏ای از درجات حقیقی نیست که قرآن دارای آن درجه باشد و اهل بیت(علیهم‌السلام) آن را نداشته باشند.

بر اساس این شواهد، اهل بیت عصمت، به ویژه حضرت امیرمؤمنان(علیه‌السلام) حقیقت قرآن کریم را به همراه دارند و از آنجا که قرآن کریم بر همه کتاب‏های پیامبران سلف سیطره دارد و درجه انبیای سلف در حدّ کتاب‏های آنان است و علی بن ابی طالب(علیه‌السلام) به کنه قرآنِ مهیمن رسیده است، به یقین از پیامبران دیگر برتر است.

سخن فخر رازی و دیگران، ناشی از اجماعی است که برافضل بودن نبی بر غیر نبی ادعا کرده‏اند، در حالی که اولاً چنین اجماعی نیست، به دلیل روایاتی به مضمون روایت من أراد این روایات در حد استفاضه است و ازمجموع آن‏ها برتری آن حضرت بر انبیا ثابت می‏شود و خبر واحد نیست که با آن این‏گونه معارف اعتقادی ثابت نشود. ثانیاً آن اجماع حجّت نیست، زیرا معصوم در آن نیست. آنان از این حقایق غفلت کرده‏اند و در این مباحثه، حق با عالم بزرگوار محمود بن حسن حمّصی» است.آری علی(علیه‌السلام) نبوّت نداشت؛ امّا از پشتوانه نبوّت یعنی ولایت که به نبوت ارزش می‏بخشد، برخوردار بود.(عبد الله جوادی آملی، جلد 14 -  صفحه 463)

خاتمه

فضیلت اهل بیت علیهم السلام یعنی حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وآله و امیرالمومنین علی بن ابی طالب وفاطمه زهرا سلام الله علیهااز آیه مباهله مورد اتفاق تفاسیر مورد بحث در این نحقیق یعنی تسنیم وروح المعانی ومفاتیح الغیب می شود.هرچند با اثبات فضیلت بالملازمه خلافت و وصایت امیر المومنین نیز ثابت می گردد.اما مفسران سنی،این حقیقت را نپذیرفته اند ودر این زمینه مطالبی را گفته اند که مورد مناقشه علمای شیعه می باشد.

 

 

 

 

 

 

 

 

منابع

1.      المیزان فی تفسیر القرآن،علامه محمد حسین طباطبائی ،دفتر انتشارات اسلامی،قم،1417،پنجم

2.      احقاق الحق،قاضی نورالله شوشتری،

3.      تفسیر تسنیم، عبد الله جوادی آملی،

4.      تفسیر روح المعانی، سید محمود آلوسی

5.      تفسیر کبیر(مفاتیح الغیب)،محمد بن عمر فخر رازی،

6.      بررسی تطبیقی مبانی تفسیر قرآن و معارفی از آیات در دیدگاه فریقین/فتح الله نجارزادگان ؛قم: مرکز جهانی علوم اسلامی، 1388

7.      مقاله :بررسی دیدگاه آلوسی در آیه مباهله از منظر مفسران شیعه، نویسنده: قاسم پور،محسن؛   مجله: علوم قرآن و حدیث » بهار و تابستان 1389 - شماره 84 [علمی-پژوهشی]‏

8.      مقاله:آراء تفسیری مفسران معاصر پیرامون آیه مباهله مطالعات تفسیری نویسنده: نجفی،محمد جواد؛ کراماتی،سید محمد تقی؛   مجله: مطالعات تفسیری » بهار 1394 - شماره 21 [علمی-پژوهشی/ISC]‏

9.      تفسیر آیهمباهله» از دیدگاه اهل بیت(ع) و اهل سنت ، حجت الاسلام و المسلمین ایلقار اسماعیل زاد،مجله تخصصی طلوع، شماره 10 و 11

10.  بررسی دیدگاه آلوسی در آیه مباهله از منظر مفسران شیعه،نویسنده: قاسم پور،محسن؛   مجله: علوم قرآن و حدیث » بهار و تابستان 1389 - شماره 84 [علمی-پژوهشی]‏

11.  سایت ویکی فقهhttp://www.wikifeqh.ir

12.  پایگاه اطلاع رسانی تحقیقات القرآن

13.  و.